Διαφορές ενδυμασίας ανάλογα με την τάξη(οικονομική, κοινωνική):
Οι χιτώνες που προορίζονταν για τους υπηρέτες,τους βιοτέχνες,τους στρατιώτες και τους δούλους είχαν μια τρύπα,μονάχα για το αριστερό χέρι ενώ ο δεξιός ώμος έμενε ακάλυπτος.
Ο Όμηρος μας παραθέτει και άλλα στοιχεία σχετικά με τις διαφορές στην ενδυμασία όπως οι παρακάτω:Δούλοι,εργάτες,χωρικοί,ναύτες έχουν συνεχώς τους ώμους και τον κορμό τους γυμνά,τα μπράτσα και τις γάμπες τους ψημένες από τον ήλιο και το κρύο.
Οι δούλοι,οι ελεύθεροι εργάτες και οι περισσότεροι στρατιώτες φορούσαν την εξωμίδα το ένδυμα δηλαδή που αφήνει τον ένα ώμο γυμνό.Οι στρατιώτες,οι έφηβοι και οι ιππείς φορούσαν ένα ιμάτιο,την χλαμύδα που ήταν φτιαγμένη από ύφασμα πιο βαρύ και πιο σκληρό.
Οι δούλοι στην Ελλάδα δεν φορούσαν ρούχα διακριτικά.Ντύνονταν όπως περίπου οι μέτοικοι κι οι φτωχοί Αθηναίοι.Οι υπηρέτες και οι τεχνίτες φορούσαν σκούρα ενδύματα ενώ οι χωρικοί και οι βοσκοί φορούσαν δέρματα ζώων.
Τρόποι κατασκευής ενδυμάτων στην αρχαιότητα:
Ο κάθετος αργαλειός με βάρη αποτελεί τον κύριο τύπο αργαλειού της κλασικής αρχαιότητας, αλλά ταυτόχρονα και της προϊστορικής εποχής στον ελλαδικό χώρο.
Η ύφανση στον κάθετο αργαλειό γινόταν από κάτω προς τα πάνω, ενώ το έτοιμο ύφασμα τυλιγόταν γύρω από το επάνω δοκάρι το οποίο είχε κυλινδρική διατομή για να τυλίγεται γύρω του το έτοιμο ύφασμα.
Η σαΐτα, κερκίς,με την τυλιγμένη κλωστή το πηνίον, είναι το βασικό εργαλείο διαπλοκής των στημονιών και των υφαδιών. Τέλος ορισμένα ακόμη βασικά εργαλεία του αργαλειού ήταν η σπάθη, με τη μορφή σπαθιού, μέσω του οποίου χτυπούσε η υφάντρα προς τα πάνω το υφάδι, και οι αγνύθες.
Αθήνα:
Η ενδυμασία των Αρχαίων Ελλήνων ήταν κατασκευασμένη από υφάσματα με ζωηρά χρώματα όπως πορφυρό ,κόκκινο ,πράσινο και γαλάζιο.
Το κύριο αντικείμενο της αντρικής ενδυμασίας ήταν ο χιτώνας ,που τον φορούσαν κατάσαρκα.
Πάνω από αυτόν,οι Αθηναίοι φορούσαν ένα είδος μανδύα ονομαζόμενο ιμάτιο.Κατά την διάρκεια του πολέμου,του κυνηγιού και σε περίοδο ταξιδιών οι Έλληνες φορούσαν την χλαμύδα ενώ φορούσαν κάλυμμα για να προστατεύουν το κεφάλι τους απο την ζέστη και την βροχή.
Η ενδυμασία των γυναικών φτιαχνόταν από μάλλινο ύφασμα,πανί και λινάρι ενώ τα χρώματα που προτιμούσαν ήταν το κίτρινο,κόκκινο,ερυθρό,πράσινο και το λευκό.Το σύνολο συμπλήρωναν κοσμήματα όπως δακτυλίδια και βραχιόλια.
Σπάρτη:
Οι Σπαρτιάτισσες φορούσαν ένα απλό μίνι χιτώνα με σκίσιμο στο δεξί μηρό που άφηνε ξεσκέπαστο τον ένα ώμο.Ο αντρικός χιτώνας είχε κόκκινο χρώμα για να μην φαίνεται ο τραυματισμός στην μάχη.Το πιο απλό γυναικείο ένδυμα ήταν των κοριτσιών της Σπάρτης.Πρόκειται για το πέπλο που ανοικτός και κοντός χρησίμευε σαν χιτώνας και ιμάτιο συγχρόνως.
Κρήτη:
Ο στερεότυπος άντρας δεν είχε πολλές ενδυμασίες σε αντίθεση με την γυναίκα.Οι κρητικοί φροντίζουν πάντα να καλύπτουν τα γεννητικά τους όργανα για θρησκευτικούς κυρίως λόγους .Για τις γυναίκες το κύριο φόρεμα ήταν το φουστάνι το οποίο παρουσίαζε αναρίθμητες ποικιλίες.
Ενδυμασία άλλων λαών στην αρχαιότητα:
Οι Αιγύπτιοι φορούσαν, κατά την εποχή των Φαραώ, ένα μαντίλι στο κεφάλι και ένα κοντό χιτώνιο. Οι γυναίκες φορούσαν πολύ εφαρμοστό χιτώνα. Οι άνδρες και οι γυναίκες της ανώτερης τάξης φορούσαν στρόγγυλο περιλαίμιο, κατασκευασμένο από χάντρες με διάφορα σχήματα. Τα χέρια τους κοσμούσαν βραχιόλια και τα αυτιά σκουλαρίκια. Η χρήση της περούκας στις γυναίκες ήταν γενική.Τα ρούχα των Αιγυπτίων ήταν λευκά.Οι Πέρσες φορούσαν χιτώνες μακριούς, μέχρι τα γόνατα ενώ τα μανίκια ήταν επίσης μακριά.Oι Περσίδες φορούσαν μακριούς, εφαρμοστούς χιτώνες και μαντίλες στο κεφάλι, που έπεφταν στους ώμους
Τα ρούχα των Αρχαίων Ελλήνων ήταν ο χιτών, η χλαμύς, το ιμάτιο και ο πέπλος (ειδικά για τις γυναίκες). Όπως είναι φυσικό οι μόδες και οι συνήθειες άλλαζαν ανάλογα με την τις χρονικές και ιστορικές περιόδους αλλά και τις γεωγραφικές περιοχές, Υπήρχε η δωρική ενδυμασία με απλότητα στη γραμμή και η ιωνική ενδυμασία με πολλές πτυχώσεις ως επίδειξη πολυτέλειας.
Είναι παράλογο να πιστεύουμε ότι οι Έλληνες του Κιμμέριου Βοσπόρου και όσοι βρίσκονταν στους εμπορικούς σταθμούς του Ιστρου κυκλοφορούσαν με χιτωνίκους, χλαμύδες και ξυπόλυτοι σε θερμοκρασίες υπό του μηδενός το χειμώνα. Αν και ορισμένοι Καναδοί μελετητές έδειξαν ότι γούνες ζώων προσαρμοσμένες στην αρχαία ενδυμασία του επέτρεψαν να κινηθούν σε χιονοσκεπές τοπίο για δύο ημέρες, η αγγειογραφία παρουσιάζει τον Ηρακλή και με σκυθική ενδυμασία; πράγμα που αποδεικνύει ότι οι πρόγονοί μας ήταν εξαιρετικά προσαρμόσιμοι ανάλογα με τον τόπο και το κλίμα.
Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν στην διάθεσή τους μαλλί, λινό και δέρμα για την κατασκευή των ενδυμάτων τους. Το μετάξι ήταν γνωστό αλλά κόστιζε μια περιουσία και ήταν προνόμιο μόνο των πλουσίων και των μοναρχών. Οι κατακτητικές εξερευνήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου έως την Ινδία εισήγαγαν στην Ελλάδα το βαμβάκι. Καλλιέργεια βάμβακος αναφέρεται από τον περιηγητή Παυσανία.
Ο Ελληνικός Πολιτισμός επηρέασε τον κόσμο στη εποχή της ακμής του αλλά σε πείσμα πολλών εξακολουθεί να τον επηρεάζει μέχρι σήμερα. Ένας οπό τους τομείς που Αρχαίοι Έλληνες μας επηρεάζουν μέχρι σήμερα είναι φυσικά και η ενδυμασία. Πρώτοι που επηρεάστηκαν ήταν οι Ρωμαίοι. Ο Μάρκος Αντώνιος σύμφωνα με τον Πλούταρχο φέρεται να έτρεφε μεγάλη συμπάθεια για την Ελληνική μόδα της εποχής του.
Ακολούθησαν οι καλλιτέχνες της Αναγέννησης. Στην αρχή το ενδιαφέρον τους περιοριζόταν στη μελέτη της διασωθήσας Αρχαίας Ελληνικής Τέχνης για να την μεταφέρουν στα δικά τους έργα. Μερικοί προχώρησαν στην ανακατασκευή ενδυμάτων ως κουστούμια για τα θεατρικά έργα που έτερπαν τους δυνάστες της Αναγέννησης. Διασκευασμένη από την αισθητική τον καλλιτεχνών της Αναγέννησης και του Μπαρόκ, η αρχαία ελληνική ενδυμασία επιβίωνε μέσα από αυτά τα καλλιτεχνικά δημιουργήματα.
Το ξέσπασμα της Γαλλικής επανάστασης και η στροφή των κοινωνιών στον Ρωμαντισμό και τον Κλασσικισμό έφεραν πάλι την ελληνική μόδα στο προσκήνιο με τα «Αττικίζοντα» κράνη των δραγόνων και των θωρακοφόρων που διέθεταν οι στρατοί των εμπολέμων αλλά και τις γυναικείες ενδυμασίες της περιόδου Α’ Αυτοκρατορίας.
ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑΣ
Η ΜΟΔΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΣΑ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ
Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΤΑΙ ΣΕ ΥΨΗΛΟ ΒΑΘΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
Η Ελληνικη ενδυμασιαΔεν είναι τυχαίο που η βάση του πατρόν έχει το 48 νούμερο ......μέτρησαν της αναλογίες της Αφροδίτης της Mήλου και βρήκαν την χρυσή τομή για να μπορέσουν να εφαρμόσουν τα ρούχα αυξομειωνόνταστα.
Το ένδυμα αποτελεί μια δυναμική μορφή πολιτισμού με ιστορική, κοινωνική , βιομηχανική, ψυχολογική, οικονομική διάσταση και είναι κομμάτι αυτογνωσίας του λαού που το δημιούργησε.
Η συνάντηση παλαιότερων με νέες αισθητικές αξίες μπορεί να οδηγήσει σε μετεξέλιξη παραδοσιακών μορφών τέχνης προς ...σύγχρονες..Απλά ενδύματα που χαρακτήριζαν εποχές σπάνιας ομορφιάς και ανεκτίμητης αξίας έκφρασης: δηλαδή έργα που αποκαλύπτουν στοιχεία για την ταυτότητα του τόπου και των κατοίκων διαφόρων περιοχών της χώρας μας
