Αυτό το άρθρο θα το ξεκινήσω με μία απλή, γενική διαπίστωση! Όλοι οι ενήλικες που ζούμε σήμερα στον δυτικό κόσμο και όχι μόνο, μεγαλώσαμε βλέποντας διαρκώς τριγύρω μας ένα από δύο πολύ συγκεκριμένα χρώματα. Το ροζ ή το γαλάζιο. Αυτά τα δύο χρώματα έδειχναν ξεκάθαρα στους πάντες, από όταν ήμασταν μωρά, αν είμαστε αγόρια ή κορίτσια αλλά και καθοδήγησαν τις επιθυμίες μας καθώς μεγαλώναμε για το τι παιχνίδια, τι ρούχα και τι προιόντα γενικώς θα έπρεπε να επιλέξουμε. Για αυτούς τους λόγους είναι ξεκάθαρο πια, και βαθιά ριζωμένο σε όλους μας πως το ροζ ταιριάζει στα κορίτσια και το γαλάζιο φυσικά στα αγόρια!
Αν σας έλεγα όμως πως λίγα χρόνια πριν, όλοι οι άνθρωποι ήταν τόσο βέβαιοι όσο εμείς σήμερα πως στα αγόρια ταιριάζει το ροζ και στα κορίτσια το γαλάζιο; Αν σας έλεγα πως μια τακτική των ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης κατα τον δευτερο παγκόσμιο πόλεμο ήταν η αφορμή για την αντιστροφή των χρωμάτων, δεν θα σας φαινόταν τουλάχιστον χαζό; Ας το πάρουμε λοιπόν απτήν αρχή!
Κατά τα χρόνια του μεσαίωνα δεν είχε περάσει από το μυαλό των ανθρώπων η σύνδεση κάποιου χρώματος με το φύλο των παιδιών. Όλα τα μωρά λοιπόν, ανεξαρτήτως φύλου, φορούσαν άσπρα ριχτά ρούχα, κάτι σαν φουστάνια και όσο μεγάλωναν και η όψη τους έπερνε τα χαρακτηριστικά του φύλλου τους, σιγά σιγά ιυοθετούσαν τις ενδυματολογικές συνήθειες των μεγάλων. Αυτό γινόταν για δύο πολύ πρακτικούς λόγους. Το λευκό χρώμα γιατί την εποχή εκείνη τα χρώματα στα ρούχα δεν ήταν τόσο εύκολα. Δίνονταν κυρίως με φυσικούς τρόπους όπως από εκχειλίσματα φυτών κλπ. με αποτέλεσμα κατά το πλύσιμο να ξεθωριάζουν πολύ γρήγορα. Τα μωρά λερώνονται πολύ συχνά, τα ρούχα τους χρειάζοντα τακτικό πλύσιμο επομένως το να τους φορούσαν χρωματιστά δεν είχε κάνενα νόημα. Κι επειδή έπρεπε επίσης τακτικά να τα ξεντύνουν για να τα αλλάζουν αποφάσισαν ότι τα λευκά φουστανάκια ήταν η πιο πρακτική λύση!
Με το πέρασμα των ετών και καθώς στην μεσαιωνική Ευρώπη καθιερώθηκε η άποψη ότι οι άντρες ήταν το ισχυρό φύλο εκπέμποντας δύναμη ενώ οι γυναίκες έπρεπε να φαίνονται πράες και γαλήνιες, γεννήθηκε η επιθυμία στους ανθρώπους της εποχής να διαχωρίσουν το φύλο του μωρού από πολύ νωρίς, θεωρώντας πως αυτό επηρέαζε την μετέπειτα προσωπικότητα τους. Και πως αλλιώς να τα ξεχωρίσεις αν όχι με χρώματα! Διάλεξαν λοιπόν το ροζ για τα αγόρια, με το σκεπτικό πως ήταν ένα άγουρο κόκκινο, χρώμα του πάθους και της αποφασιστηκότητας αλλά και επειδή η υπερδύναμη της εποχής, η Μεγάλη Βρετανία, είχε κόκκινο χρώμα στις στολές των στρατιωτών, προετοιμάζοντας έτσι τα αγόρια για καλούς στρατιώτες. Το γαλάζιο από την άλλη είναι το χρώμα του ουρανού, που θεωρήθηκε πως αντικατοπτρίζει την πραότητα και την γαλήνη, οπότε ήταν μια καλή επιλογή για τα κορίτσια. Υπάρχουν εκατοντάδες πορτρέτα οικογενειών της εποχής στα οποία τα παιδιά απεικονίζονται να φορούν τέτοια χρώματα. Ακόμα και ο Χριστός σε κάποιους πίνακες ζωγραφικής απεικονίζεται με ροζ ένδυμα στην αγκαλιά της παναγίας.
Αυτές οι χρωματικές επιλογές ήταν καθεστώς στην Ευρώπη για πολλούς αιώνες! Το πράγμα άρχισε να αλλάζει πολύ πρόσφατα. Μετά την λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου κυρίως στην Αμερική, οι άνθρωποι ξεχύθηκαν στα καταστήματα αγοράζοντας μεταξύ άλλων και πολλά ρούχα για αυτους και τις οικογένειες τους. Παρατηρήθηκε ότι απέφευγαν το χακί, το πράσινο και όποιο άλλο χρώμα τους θύμιζε τον πόλεμο. Τότε, οι κατασκευαστές ρούχων άρχισαν να οδηγούν τις τάσεις της μόδας με βάση αυτές τις επιθυμίες του κοινού. Δεδομένου λοιπόν ότι είχε γίνει γνωστό στην κοινή γνώμη πως οι ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στιγμάτιζαν τους ομοφυλόφιλους με ροζ τρίγωνα για να τους ξεχωρίζουν, και πως με βάση αυτό οι σύνδεσμοι των ομοφυλόφιλων στην αμερική ιυοθέτησαν το ροζ χρώμα στους κοινωνικούς αγώνες τους για περισσότερα δικαιώματα, πολλοί άνδρες απέφευγαν πια αυτό το χρώμα για τους γιους τους. Έτσι, το ροζ άρχισε να παίρνει την φήμη πως εκπέμπει μια μεγαλύτερη θυληκότητα και σιγά σιγά όλο και περισσότεροι καταναλωτές το προτιμούσαν για τα κορίτσια τους.
Μέσα σε λίγα μόλις χρόνια, με το καταναλωτικό όργιο που ακολούθησε, η πλήρης αντιστροφή των χρωμάτων είχε πια πραγματοποιηθεί! Το νέο καθεστώς επικράτησε και πια είναι βίωμα σε όλους μας!
Comments